แตงกวา (Cucumber)

แตงกวา (Cucumber)

พืชในกลุ่มแตง หากแบ่งตามความยาวของผล จะแบ่งได้ 4 ชนิด ได้แก่
แตงร้าน (ความยาวของผล 20 ซม. ขึ้นไป)
แตงกลาง (ความยาวของผลอยู่ระหว่าง 18 - 20 ซม.)
แตงท่อน (ความยาวของผลอยู่ระหว่าง 14 - 16 ซม.)
แตงกวา (ความยาวของผลไม่เกิน 10 ซม.)

หากแบ่งตามลักษณะการติดดอก จะแบ่งได้ 4 ชนิดเช่นกัน ได้แก่
Monoecious (Mono): ดอกตัวผู้และดอกตัวเมียอยู่ในง่ามเดียวกัน
Gynoecious (GY): ติดดอกตัวเมียบนต้น 100%
Predominated Female (PF): มีดอกตัวผู้ที่โคนต้น ที่เหลือข้างบนเป็นดอกตัวเมีย
Parthenocarpic: ติดผลโดยไม่ผ่านการผสม (ผสมเทียม) เมล็ดจึงลีบแบน ไม่สมบูรณ์

ในบ้านเราที่รับประทานกันอยู่ก็จะมีแตงกวาธรรมดา แตงกวาญี่ปุ่น แตงกวายุโรป
อีกชนิดที่ปลูกแต่ไม่ค่อยได้ทานกันคือแตงกวาดอง เพราะปลูกเข้าโรงงานแปรรูปส่งออก
รสชาติก็จะแตกต่างกันนิดหน่อย ชนิดที่รับประทานกันเป็นประจำจะชุ่มฉ่ำ เพราะไส้ใหญ่
ในขณะที่แตงกวานอก ไส้กลางจะเล็ก มีแต่เนื้อ รสชาติจึงเข้มข้นมากกว่า
ก็เลือกทานกันได้ตามความชอบ

ปัญหาที่มักจะพบบ่อยๆ ในการปลูกพืชตระกูลแตง ได้แก่
ในสภาพอากาศร้อนหรือแปรปรวน ไม่เหมาะแก่การให้ผลผลิต
ต้นพืชจะเปลี่ยนเพศดอกเป็นดอกตัวผู้เพื่อปกป้องตนเอง ยับยั้งการขยายพันธุ์
ในสภาพอากาศเย็น ต้นพืชจะมีการเจริญเติบโตช้ากว่าปกติ
การฉีดพ่นสารเสริมสร้างการเจริญเติบโตของพืชเพื่อเปลี่ยนเพศดอก
และธาตุอาหารพืชบางชนิดเพื่อลดสภาวะเครียดจะช่วยลดปัญหาข้างต้นได้

แตงเป็นพืชเลื้อย จึงเจริญเติบโตได้ดีในสภาพเลื้อยไปกับดิน
แต่การจัดการโรคพืช การเก็บเกี่ยว และการควบคุมคุณภาพผลผลิตจะทำได้ยาก
เกษตรกรจึงนิยมปลูกพืชตระกูลแตงโดยใช้เสาค้าง เพื่อลดปัญหาการจัดการข้างต้น
ช่วยให้ต้นพืชมีความสมบูรณ์แข็งแรง เก็บเกี่ยวได้ยาวนานขึ้น ประหยัดต้นทุนการจัดการ
สัดส่วนของผลผลิตที่มีคุณภาพดีก็จะได้สูงกว่าผลผลิตที่ไม่ได้คุณภาพ

สายพันธุ์ที่ดีควรต้านทานโรคราน้ำค้าง ต้นแตกยางไหล ทนทานต่อไวรัส
โรคพืชเหล่านี้จะส่งผลให้เกิดความเสียหายทางเศรษฐกิจได้อย่างรุนแรง